Eén dag later....vrijdag 9 november 2012
De hoogste tijd voor ons dagje uit.
De hulpboeren van de vrijdaggroep kwamen op de normale tijd op “De Rökker” en even later stuurde Monique een grote Duitse rolstoelbus het erf op en kwamen Hester, Ine en Jan met hun auto’s voorrijden al dan niet met de rest van de hulpboeren.
We begonnen de dag met koffie en taart in onze eigen kantine en toen iedereen had plaatsgenomen in de bus en in de auto’s, ging het over de autobaan richting Duitsland naar de Dierentuin in Nordhorn. Omdat het seizoen al ten einde liep, was het er lekker rustig en konden we overal dichtbij komen; te dichtbij soms, merkten we aan een ondeugende, bijtende ezel. Er waren grappige chimpansees, doodshoofdaapjes, wolven, kangoeroes, vale gieren, grote bosbizons, Siberische steenbokken, zeehonden, panters, zebra’s en een 19e eeuwse boerderij “De Vechtehof” die nog helemaal weergaf hoe mens en dier vroeger onder één dak leefden. Er waren 3 koeien en 1 stier, bonte Bentheimer zwijnen, kippen en een haan en je kon de mooie kamer bekijken met oude meubels en en in een schuur stonden oude tractoren en werktuigen en lagen of hingen oude gereedschappen.
Onder een ruime overkapping met picknickgelegenheid maakten we onze lunchpakketten soldaat en hadden hier tevens uitzicht op een leuke speeltuin waarin even later natuurlijk alle speeltoestellen uitgeprobeerd moesten worden. Bijzondere schommels waarop je met z’n drieën naast elkaar kon zitten, een hoge glijbaan waarin je door een soort van lange koker naar beneden gleed (g i l l e n ! !), een aparte wip waarop je je gelijk in een draaimolen waande, teveel om op te noemen; de hulpboeren en hun begeleiders hebben zich daar even lekker kunnen uitleven voor we het laatste gedeelte van de dierentuin gingen bekijken. Het zag er allemaal keurig verzorgd en schoon uit maar dat was ook geen wonder met zo veel mensen van de terreindienst en vrijwilligers, die er bezig waren met blad harken, vegen etc. Bekend werk voor onze jongens en André’s vingers jeukten, dus waarom dan niet even een helpende hand toesteken en een kruiwagen vol blad scheppen of een stuk pad mooi aanvegen? Daar draaien onze jongens hun handen niet voor om maar het wekte in het begin wel verbazing bij de tuinlieden. Grappig!! Toen we onze dierkennis weer op peil hadden en het meeste wel hadden gezien, gingen we terug richting Nederland; met als bestemming Golbach om te gaan bowlen.
En of die ballen gerold hebben die middag; de hulpboeren wisten niet van ophouden en waren supertrots als er weer een heleboel kegels voor de vlakte lagen. Voor wie het bowlen te moeilijk of te druk was, waren er spellen, tekenspullen en lego, dus voor elk wat wils, lekker drinken erbij.
Voor we het wisten werd de soep opgediend en konden we aanschuiven voor het afsluitende drie-gangen diner. Gezellig met z’n allen aan mooi gedekte tafels en genieten van het lekkere eten en tegelijk tot rust komen van een inspannend maar toch ook wel ontspannend dagje. De verhalen kwamen los over wat ze allemaal gezien hadden en toen het ijs kwam met de warme kersen en chocoladesaus waren de meeste indrukken wel bezonken en verwerkt en werd het steeds rustiger.
Iedereen was tevreden over deze geslaagde dag!
De hulpboeren van de vrijdaggroep kwamen op de normale tijd op “De Rökker” en even later stuurde Monique een grote Duitse rolstoelbus het erf op en kwamen Hester, Ine en Jan met hun auto’s voorrijden al dan niet met de rest van de hulpboeren.
We begonnen de dag met koffie en taart in onze eigen kantine en toen iedereen had plaatsgenomen in de bus en in de auto’s, ging het over de autobaan richting Duitsland naar de Dierentuin in Nordhorn. Omdat het seizoen al ten einde liep, was het er lekker rustig en konden we overal dichtbij komen; te dichtbij soms, merkten we aan een ondeugende, bijtende ezel. Er waren grappige chimpansees, doodshoofdaapjes, wolven, kangoeroes, vale gieren, grote bosbizons, Siberische steenbokken, zeehonden, panters, zebra’s en een 19e eeuwse boerderij “De Vechtehof” die nog helemaal weergaf hoe mens en dier vroeger onder één dak leefden. Er waren 3 koeien en 1 stier, bonte Bentheimer zwijnen, kippen en een haan en je kon de mooie kamer bekijken met oude meubels en en in een schuur stonden oude tractoren en werktuigen en lagen of hingen oude gereedschappen.
Onder een ruime overkapping met picknickgelegenheid maakten we onze lunchpakketten soldaat en hadden hier tevens uitzicht op een leuke speeltuin waarin even later natuurlijk alle speeltoestellen uitgeprobeerd moesten worden. Bijzondere schommels waarop je met z’n drieën naast elkaar kon zitten, een hoge glijbaan waarin je door een soort van lange koker naar beneden gleed (g i l l e n ! !), een aparte wip waarop je je gelijk in een draaimolen waande, teveel om op te noemen; de hulpboeren en hun begeleiders hebben zich daar even lekker kunnen uitleven voor we het laatste gedeelte van de dierentuin gingen bekijken. Het zag er allemaal keurig verzorgd en schoon uit maar dat was ook geen wonder met zo veel mensen van de terreindienst en vrijwilligers, die er bezig waren met blad harken, vegen etc. Bekend werk voor onze jongens en André’s vingers jeukten, dus waarom dan niet even een helpende hand toesteken en een kruiwagen vol blad scheppen of een stuk pad mooi aanvegen? Daar draaien onze jongens hun handen niet voor om maar het wekte in het begin wel verbazing bij de tuinlieden. Grappig!! Toen we onze dierkennis weer op peil hadden en het meeste wel hadden gezien, gingen we terug richting Nederland; met als bestemming Golbach om te gaan bowlen.
En of die ballen gerold hebben die middag; de hulpboeren wisten niet van ophouden en waren supertrots als er weer een heleboel kegels voor de vlakte lagen. Voor wie het bowlen te moeilijk of te druk was, waren er spellen, tekenspullen en lego, dus voor elk wat wils, lekker drinken erbij.
Voor we het wisten werd de soep opgediend en konden we aanschuiven voor het afsluitende drie-gangen diner. Gezellig met z’n allen aan mooi gedekte tafels en genieten van het lekkere eten en tegelijk tot rust komen van een inspannend maar toch ook wel ontspannend dagje. De verhalen kwamen los over wat ze allemaal gezien hadden en toen het ijs kwam met de warme kersen en chocoladesaus waren de meeste indrukken wel bezonken en verwerkt en werd het steeds rustiger.
Iedereen was tevreden over deze geslaagde dag!
rolstoelbus whydonate